De Marollen met Jérôme

Hij komt er elke dag langs. Absoluut elke dag. Ook al is het niet in de buurt bij hem en ligt het ook niet op zijn weg. Hij gaat er niet echt heen voor de koopjes. Maar gewoon voor het kinderlijke plezier van de schattenjacht en voor de liefde voor mysterieuze voorwerpen waarvan we niet altijd weten waar ze voor dienen. Op een dag stuitte hij op een mal van een apotheker om zetpillen te maken, een echt raadsel om op te lossen.
Hij vertelt me dat zelfs als de sfeer elke dag anders is, het ritueel onveranderd blijft. Om 7 uur arriveren de vrachtwagens, om 8 uur is iedereen aan het uitpakken en om 9 uur geeft de politie het teken om de vrachtwagens verder te zetten. Volgens Jérôme moet je er om 8 uur zijn; voor die tijd is er niets interessants, en ook daarna is er niets interessants meer. Het irriteert hem een beetje als hij hoort dat we de spullen die van ons gestolen zijn op deze markt kunnen vinden. Wat hier verkocht wordt is voornamelijk de inhoud van huizen die leeggehaald moeten worden na iemands dood. Jaren van familiale herinneringen in dozen op de stoep. Liefhebbers van niche-objecten speuren ze af op zoek naar een uniek stuk. Jérôme heeft een passie voor oud gereedschap, gereedschap dat na jaren nog steeds werkt. Vanochtend besteedt hij ruim twintig minuten aan het bespreken van het onderwerp met Mohammed, wiens stand een allegaartje is van dit soort schatten, gerangschikt in een nauwgezette scenografie. Ze vergelijken hun mooiste vondsten van gereedschap waarvan ik moeilijk kan zeggen waarvoor ze gebruikt worden. Maar zij zijn de experten en bewonderen ze als waren het kunstwerken.
Hij zegt dat ik nog eens terug moet komen, dat ik de smaak te pakken zal krijgen. Daar twijfel ik niet aan, ik neem trouwens wat mee, onder de arm, het perfecte tapijt waar ik al maanden naar op zoek was.