De honk van de man die Brussel bouwt

Zijn loft kijkt 360° uit over Brussel, maar hij verontschuldigt zich bijna voor de regen die vandaag valt en die het uitzicht bederft. Het is waar dat de dag ervoor de stad nog bedekt was met sneeuw en het Brusselse landschap moet iets magisch hebben gehad vanuit deze glazen wolk die discreet over de Marollen uittorent. Michel, die er de architect van is, verbouwde de voormalige Jacqmotte-fabrieken meer dan 20 jaar geleden tot een combinatie van woningen, kantoren, lofts en winkels. Het project werd uitgevoerd in een zeer Brusselse geest van gedurfde transformatie en met respect voor de gemengde aanpak die de stad zo dierbaar is. Misschien zegt Michel daarom dat we hier in het centrum van de hoofdstad zijn. Wat geografisch twijfelachtig lijkt, is cultureel waar: de Marollen vertegenwoordigen de essentie van wat Brussel zo speciaal maakt, met zijn vreemde mix van diversiteit, openheid en goed geregelde chaos. Uit een gelijkaardige visie als die van de verbouwing vloeide ook de bouw van de lift voort, er net tegenover, die ook bedoeld was om de wijk nieuw leven in te blazen door een nieuwe verbinding te creëren tussen de twee hoogteniveaus van de stad. En over hoog niveau gesproken, dat vindt Michel hier, met zijn unieke uitzicht over de stad, de kunstwerken die alomtegenwoordig zijn in zijn loft en de boeken die in de lange bibliotheekwand op een rij staan; architectuurboeken aan de ene kant, reisboeken aan de andere. Michel heeft zowat overal ter wereld gebouwd en de wereld is ook naar zijn loft gekomen om inspiratie op te doen, dankzij het onbelemmerde uitzicht over Brussel. Hij kan ons alles vertellen over de stad die hij zo goed kent door met zijn vinger in alle vier de richtingen te wijzen. Laten dromen om nadien te laten bouwen. Met zijn hoofd in de wolken maar met zijn voeten stevig op de grond, zoals het beeld op zijn dak.